Co to jest choroba Leśniowskiego–Crohna?

Choroba Leśniowskiego-Crohna to jednostka zaliczana do nieswoistych chorób zapalnych jelit (ang. Inflammatory Bowel Diseases – IBD). Patogeneza choroby jest wieloczynnikowa i jednoznacznej przyczyny jej wystąpienia nadal nie ustalono. Najbardziej prawdopodobna wydaje się być hipoteza o podłożu immunologicznym, genetycznym i mikrobiologicznym (dysbioza jelitowa).

Do grupy chorób IBD należy również wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa). O tym schorzeniu możesz dowiedzieć się więcej czytając ten artykuł.

Choroba Leśniowskiego–Crohna a badanie na mikroflorę jelit

Mimo, że do tej pory nie udało się powiązać żadnego drobnoustroju z etiopatogenezą choroby Leśniowskiego-Crohna, bakterie nadal uważane są za ważny czynnik indukujący lub nasilający przewlekły odczyn zapalny błony śluzowej jelita w tej jednostce chorobowej. Poza bakteriami chorobotwórczymi, z etiopatogenezą choroby Leśniowskiego-Crohna łączone są także całościowe zaburzenia w profilu mikrobioty jelitowej, w tym niedobór bakterii ochronnych. Dlatego przy chorobie Leśniowskiego-Crohna warto przeprowadzić badania na mikroflorę jelit i zastosować odpowiednią, indywidualnie dobraną probiotykoterapię.

Choroba Leśniowskiego–Crohna – diagnostyka

W przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna stwierdza się charakterystyczne zmiany zapalne ściany przewodu pokarmowego na całej jego długości lub na wybranym odcinku (co odróżnia chorobę Leśniowskiego-Crohna od wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, gdzie zmiany zlokalizowane są wyłącznie w jelicie grubym). Choroba Leśniowskiego-Crohna jest stosunkowo trudna do rozpoznania, ponieważ jej obraz kliniczny jest bardzo zróżnicowany. Objawy zależne są od lokalizacji, rozległości i stopnia zaawansowania zmian w przewodzie pokarmowym. Zazwyczaj są to: bóle brzucha, biegunki, szybki spadek masy ciała pacjenta, zmiany okołoodbytnicze, mogą pojawiać się również przetoki zewnętrzne i wewnętrzne, a także inne, mniej charakterystyczne objawy. Diagnostyka choroby opiera się przede wszystkim na połączeniu badań endoskopowych, radiologicznych, histopatologicznych i laboratoryjnych z kliniczną oceną pacjenta. Z uwagi na przewlekły charakter choroby konieczne jest ponadto systematyczne kontrolowanie aktywności procesu zapalnego.

W aspekcie diagnostyki różnicowej z zespołem jelita nadwrażliwego, jak i monitoringu choroby Leśniowskiego-Crohna, istotne są markery stanu zapalnego. Parametry te oznaczane w kale cechują się wysoką czułością i swoistością. Instytut Mikroekologii oferuje oznaczenie następujących parametrów: kalprotektyna, laktoferyna, M2PK. Polecane jest także badanie oceniające ilościowo i jakościowo skład mikroflory jelitowej – KyberKompakt lub KyberKompakt Pro. Wdrożenie celowanej probiotykoterapii po wykonaniu badania istotnie redukuje objawy kliniczne choroby, w tym skrócenie ostrej fazy i wydłużenie czasu remisji choroby, zmniejszenie dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.

Chcesz dowiedzieć się więcej na temat badań mikrobioty jelit – zajrzyj tutaj.

Choroba Leśniowskiego–Crohna a dieta

Istnieją również doniesienia, że celowe jest zastosowanie diety eliminacyjnej opartej na wynikach badań alergii IgG-zależnej u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Jednym z powodów utrzymywania się przewlekłego stanu zapalnego w jelitach może być permanentna odpowiedź układu immunologicznego na obecność antygenów pokarmowych, co przejawia się wysokim poziomem kompleksów immunologicznych we krwi.Zastosowanie diety eliminacyjno-rotacyjnej opartej na badaniu ImuPro istotnie redukuje objawy chorobowe.

Chorujesz na IBD i nie wiesz jaką diagnostykę powinieneś wykonać aby wesprzeć swój organizm? Skontaktuj się z naszymi specjalistami podczas bezpłatnych konsultacji telefoniczych!